De eerste indruk

Maandagochtend om half 6 vertrok ik samen met mijn ouders en mijn vriend naar het vliegveld om daar met dikke tranen afscheid te nemen voor 4 maanden. Ik had niet verwacht dat ik de eerste dagen heimwee zou hebben maar helaas ik heb echt al 5x zitten huilen zodra ik weer aan het afscheid dacht. Maar de afgelopen dagen had ik het eigenlijk ook nog te druk om er goed over na te denken en maar goed ook.
De maandag en de dinsdag hebben we alleen maar gevlogen. Eerst zijn we naar Jakarta gevlogen met een vlucht van 13 uur (met dank aan vertraging door piloten die pas aankwamen toen wij wilden gaan boarden). Toen we op Jakarta aan kwamen moesten we 11 uur wachten op onze vlucht naar Yogjakarta. Gelukkig zat er bij ons ticket een lounge plek inbegrepen zodat we tussendoor even rustig konden zitten. Dus wij dachten; oke lounge klinkt heel erg goed met ligbanken en chill plekken. Nou het waren dus alleen maar stoelen op een rijtje en en paar tafels dus dat was even een tegenvaller maar ze hadden ook een goedmakertje voor ons want er was onbeperkt eten. Daar kwam wel weer gelijk het adertje onder het gras aan want Marisa en ik zijn echt 100% geen pittig eten gewend. Gelukkig was er wel onbeperkt drinken dus we hebben de hele koeling leeggedronken na het eten.

`S avonds om half 10 kwamen we aan bij onze home stay. Onze eerste reactie kunnen jullie denk ik wel raden. Wauw wat een prachtig huis en de tuin is echt om jaloers op te zijn (mocht je het afvragen: jazeker er zit een zwembad bij). Onze kamer is echt heel mooi en ook de badkamer is vrij luxe. Het enige nadeel is dat we letterlijk een regendouche hebben want we hebben geen dak boven de douche. We hebben heel even kort kennis gemaakt met de andere bewoners maar zijn daarna vrij snel naar bed gegaan want de volgende dag werden we om 9 uur verwacht op de Sanata Dharma University.

De volgende morgen dus hop de taxi in met Marisa en Lotte (van de pabo op de HAN die in hetzelfde huis zit). Had ik weer want mijn gordel was kapot en als er iets is wat je niet wilt in het verkeer in Indonesië is een ongeluk krijgen zonder gordel maar het viel gelukkig allemaal wel mee, we hebben meer in de file gestaan dan dat we gereden hebben.
Eenmaal daar na 3 kwartier te laat aangekomen te zijn (maar boeie want het is Indonesië, niemand die zich daar druk om maakt) hebben we een gesprek gehad met het international office. Het eerste uur kregen we zeg maar alleen tips zoals haal je deadlines, zo niet dan betaal je 30 dollar per dag. En owja rij voorzichtig met je scooter want we hebben wel eens studenten gehad die in de gevangenis hebben gezeten omdat ze iemand dood gereden hebben. Dus na die geruststelling hebben we een rondleiding gehad van onze soort van buddy's op de campus. Ook hebben we onze vakken gekozen voor komend semester (we gaan cross cultural understandings volgen, dat is een vak waarbij je verschillende culturen leert kennen).
Terug bij onze homestay en helemaal kapot wilden we net gaan rusten van de jetlag toen onze scooters arriveerden. Wordt wel nog even oefenen maar het is wel erg leuk om te doen.

Ook de volgende dag konden we ook niet uitslapen want we hebben onze stage bezocht. Het is een internationale school van kinderen in de leeftijd van 4 t/m 18. Wij gaan alleen lesgeven aan 12 t/m 15 jaar en waarschijnlijk de vakken Nederlands en aardrijkskunde/ geschiedenis (met als mededeling: aardrijkskunde vonden we geen apart vak dus dat is samen met geschiedenis... auw pijnlijk voor een geograaf). Maar de eerste indruk was erg goed en we voelden is al gelijk thuis omdat alle docenten al op de hoogte waren dat we kwamen en ons gelijk begroetten. Ook hebben we allerlei leuke tips gekregen voor lunchtentjes in de buurt.
En dan in de middag was het eindelijk zo ver. We konden eindelijk zwemmen in het zwembad na al die warmte (en 3x raden wie er weer eens verbrand is)
Nu begint ons welverdiende weekend!