regen regen en overstromingen

Dinsdag de 12e was weer een schooldagje. Aangezien volgende week en de week erna tentamens zijn wilden wij graag weten wanneer ons tentamen dan ook is... nou dat wist de docent een week van tevoren niet. Maar aangezien we in Indonesië zitten, ach komt wel goed.
Bij het andere vak hebben we weer 3 uur voor ons uit zitten staren. Gelukkig was hiervan wel bekend wanneer onze short story ingeleverd moest worden: namelijk volgende week. Dus ik heb in die 3 uur tijd maar een mooi verhaaltje in elkaar geflanst.
Die middag zat ik wat minder goed in mijn vel dus heeft Marisa me meegenomen naar het winkelcentrum om te hoek om even te ontspannen. Na een bezoek aan de Starbucks hebben we een uur lang een massage gehad (voor 7 euro :0) en wat was het heerlijk, ik dus weer helemaal zen naar huis.
Ohja `S avonds wilden ik dus heel graag werken aan het bureau voor school maar iemand (Maris) had de stoel al 5 weken lang geterroriseerd met al haar kleren. Dus kwamen we op het idee om de bank van ons huisgenootje te stelen aangezien hij ook meubelstukken uit andere kamers steelt. Dus we hebben een kleine herinrichting in de kamer gedaan en nu is de bank bezet door onze kleren (owja en de stoel was 4 dagen later weer gewoon geterroriseerd door Marisa's kleren. De struggles van samenwonen zullen we maar zeggen).

De woensdag was het dan ein-de-lijk zo ver en mocht ik mijn eerste les geven. Ik gaf les over toerisme en aangezien ik hier (voor de non-geografen onder ons die het misschien niet weten) ook als toerist ben heb ik daar een leuke les van kunnen maken.
Het verschil wat ik merkte tussen mijn leerlingen in Nederland en mijn leerlingen hier is dat ze heel ongeïnteresseerd kijken, ze stellen geen vragen en zodra je hen dan maar een vraag stelt gaan ze echt 2 minuten nadenken om vervolgens te zeggen dat ze het niet weten (op de vraag; Denk je dat ik nu een toerist ben of niet?). Dus dit wordt wel een puntje waar ik de leerlingen hier wat meer in ga uitdagen maar ik hoop eigenlijk dat het eenmalig was want ondanks dat ik er aardig aan gewend ben is geduld nog steeds niet mijn beste eigenschap.

Donderdag morgen zijn we op bezoek gegaan naar het project Satunama. Ook hier is eindelijk duidelijk geworden wat we gaan doen de komende tijd. We wilden eerst iets met kinderen doen maar omdat we hier eigenlijk alleen konden kijken en omdat ze geen Engels spraken hebben we dit laten vallen. In plaats hiervan gaan we nu naar een dorpje die zich wil ontwikkelen in toerisme. Wij mogen hen helpen om een promotiefilmpje van het dorp te maken, hun facebook en instagram verbeteren (en hen natuurlijk leren hoe zoiets werkt) en we mogen ze tips geven over ze hun dorp beter kunnen promoten.

De vrijdag was weer een bijwerk dag, dus hop naar de sportschool, mijn short story afgemaakt, naar de supermarkt, nog wat voor Bali geregeld en mijn kamer ook maar eens opgeruimd.
Die avond gingen we naar Nanamia (een Italiaans restaurant 20 minuten rijden van ons huis). Na het eten wilden we naar huis maar toen kwamen we erachter dat dit ons vrijwel onmogelijk was gemaakt. Door al het regen van de afgelopen dagen en de flinke stortbui die al uren duurde, stond de straat meer dan blank. Maar omdat we wisten dat het alleen erger zou worden zijn we toch maar door de regen naar huis gegaan. Ondanks dat het super onveilig was omdat het water letterlijk tot boven mijn enkels kwam en er stroming in het water zat, heb ik best wel genoten van de rit. Ik was wel compleet doorweekt maar het is wel iets dat ik niet vaak mee zal maken.

De zaterdag de zondag kan ik eigenlijk in 1 adem wel opnoemen want de regen heeft 3 dagen lang aangehouden dus we hebben alleen maar binnen gezeten. We konden wel naar een museum of iets maar alleen in het noorden van de stad want de rest was compleet ondergelopen. In het zuiden van de stad zijn op dit moment serieuze overstromingen en het gebied is daar onbegaanbaar waarbij het water tot 2 hoog komt. Omdat het noorden richting de Merapi gaat, ligt ons huis veel hoger en hebben wij er gelukkig niet zo heel veel last van op hooguit 20 cm na.
`S avonds toen het ff droog was, zijn Marisa en ik naar de film geweest. Captain Marvel. De filmuitleg is niet zo interessant maar ook hier merkte ik weer verschillen tussen Nederland en Indonesië. Ten eerste kennen ze hier geen maximum aan geluid die gehoorbeschadiging kan geven dus als je denkt dat in Nederland het geluid soms hard staat ga dan hier maar niet naar de film want het had me niks verbaasd als ze hier ook een kraampje hadden waar ze oordoppen verkochten. Ten tweede waren het de mensen zelf waar ik om moest lachen. Als er een grapje in Nederland wordt gemaakt hoor je mensen een beetje lachen, vaak binnensmonds. Hier lacht iedereen heel uitbundig ondanks dat de grap eigenlijk helemaal niet zo goed is. Ik vond het een beetje te vergelijken met films. Je ziet wel eens in een film dat mensen in een bioscoop zitten en ook zo uitbundig lachen, dat was precies zo hier. Ik vind dit overigens wel een leuke eigenschap want zo krijg je echt een sfeertje in de bioscoop.

De maandagochtend ben ik met Marisa en Nicole (huisgenootje) naar de dokter geweest omdat we rode vlekken kregen van de kat. Ondanks dat we er vrij zeker van waren dat het van de kat was omdat huisgenootjes dit eerder ook hebben gehad en het er ook zo uitzag, wilden de dokter ons niet geloven. Maar goed we hebben een zalfje meegekregen dus we kunnen weer vooruit.
Om half 5 ben ik met Marisa, Laura en Lea naar Via Via geweest. Dit is een toeristenorganisatie die ook kookcursussen geeft voor Indonesisch koken. Hier hebben we (hoe kan het ook anders) paarse rijst en kip gemaakt, tofu soep (oke dat was wel vies), kroepoek en gekarameliseerde tempe met nootjes gemaakt.
Heel grappig om te zien hoe zulke dingen gemaakt worden omdat wij het in Nederland uit een pakje schudden. Ik ben normaal niet van de reclame maar mocht je in Indonesië zijn, doe dit ook want het is leuk om te doen, de vrouw die dit doet is echt een leuk mens en ik heb nog niet zo lekker gegeten in Indonesië. We hebben alle vier echt veel gegeten en zo genoten van alles.

Als afsluiter zijn we nog even in een barretje wat gaan drinken. Hier zou om 8 uur een show beginnen met typische Sulawesische dansen maar die begon dus pas om 10 uur (nee niet omdat we ons vergist hadden maar gewoon omdat het Indonesië is). We stonden eigenlijk op het punt om weg te gaan toen het begin, en gelukkig want het was leuk om te zien. Het publiek deed leuk mee en bij elk dansje hoorde ook een achtergrond verhaal.

Dinsdag de 19e was het zover en hadden we ons eerste tentamen. Afgelopen vrijdag zijn we erachter gekomen dat het eigenlijk volgende week maandag is maar aangezien wij dan in Bali zitten hebben we dit verzet naar vandaag. Ik heb gister een klein uurtje zitten leren omdat ik er al van uit ging dat de toets makkelijk zou zijn, maar ik had niet gedacht dat die zo makkelijk zou zijn. De vragen waren letterlijk; Noem een paar voorbeelden van discriminatie? Nouja oke daar kan ik er wel een paar van opnoemen.

Afgelopen week heb ik ook een ontdekking gedaan over een stereotype beeld dat wij over Aziaten hebben.
Beeld je even een typische Aziatische selfie in. Daar staan dan van die schattige meiden met 2 staartjes op die met hun handen een peace teken maken toch? Dit deden wij dan ook heel lief als Aziaten en foto met ons wilden maken. Maar we zijn erachter gekomen dat je dat dus echt niet moet doen. Er zijn hier namelijk 2 politieke partijen die vechten om de macht. Als je je voorkeur voor een partij aan wil geven doe je dat door 1 of 2 vingers op te steken (1= partij 1 en 2 is natuurlijk partij 2). Aangezien in april de verkiezingen zijn, zijn er af en toe relletjes tussen die partijen hier dus beter dat je die vingers maar even achter wegen laat.

Afgelopen week had ik het met mijn huisgenootjes over dat het zo'n trend is om afval op te rapen en daar een foto van te posten. Omdat hier ontzettend veel afval is in Indonesië, kwamen we op het idee dit ook te doen tot we dus te horen kregen wat ze dan met die zakken afval doen. Maakt niet uit wat voor afval het is (dus ook dingen die je makkelijk kan recyclen of wat heel chemisch is) ze gooien het op een hoop in de achtertuin en verbranden het. Hier waren we eigenlijk een beetje stil van omdat we niet wisten dat het dus zo gedaan werd. Ik weet eigenlijk ook niet wat ik anders had verwacht maar ik had stiekem toch gehoopt dat ze er iets mee deden maar helaas.