Jaimy op bezoek

De maandag na Karimunjawa was even een dag waar alle kleine dingen werden geregeld zoals de was wegbrengen, naar de supermarkt, naar de sportschool, alle foto's van Karimunjawa uitzoeken en ook was het tijd om de volgende reis weer te plannen. Over 2 weken ga ik namelijk samen met 4 huisgenootjes naar Bali voor 5 dagen dus ik heb weer iets om naar uit te kijken.
`S avonds kwamen Jaimy en Anneli aan in Yogyakarta. Jaimy is mijn docent van de opleiding en Anneli is van de pabo. Ze kwamen overigens niet langs als een leuke vakantie of voor ons maar ze zijn een aantal plekken afgegaan om contacten te maken met scholen en projecten. We zijn dus met ze uit eten geweest naar SS. Dit is een van onze favoriete restaurants waar je een soort tapas kan eten. Hier hebben we gezellig bijgekletst en wat is het fijn om ook weer even bekende te zien in Yogya.
De dinsdag hadden we naast ons cultuur vak een nieuw vak. Omdat we minder stage gaan lopen moesten we 1 vak extra volgen aan de uni. Zoals al gezegd is dit vak creative writing waarin we een short story moeten schrijven. Aangezien we al 3 colleges van 3 uur gemist hadden vroegen we ons af wat we gemist hadden. Het enige wat we gemist hadden was dat we een karakter moesten bedenken en de karaktereigenschappen ervan. In het 3 uur durende college hebben we dus net zo weinig gedaan. Zo kregen we 3 kwartier te tijd om na te denken over de motivatie en kregen we een uur te tijd om over een verhaallijn na te denken terwijl het verhaal zelf maar uit 4 pagina's gaat bestaan.
De rest van de dag heb ik in bed doorgebracht omdat ik me niet helemaal goed voelde.
De woensdag was ik wel wat beter en hadden we stage. Welkom in Indonesië zou ik zeggen want toen we half 8 aankwamen, werd ons even verteld dat ze naar de dierentuin gingen en dat al onze lessen dus uitvielen. Maar omdat Jaimy langs zou komen om te kijken, hebben we eerst dat moeten regelen. Nadat dit eindelijk rond was hebben we met een aantal docenten gesproken over de planning van dit semenster. Volgende week kunnen we dus eindelijk onze eerste les geven wat echt heel fijn is.
In de middag zijn we met Jaimy en Anneli naar een andere middelbare school geweest om te bekijken hoe dat eruit ziet. Hier kunnen we misschien een keer langskomen om een workshop te geven over allerlei verschillende onderwerpen maar hier van staat nog niks echt op papier.
Omdat het contact leggen met projecten nog niet zo heel vlot gaat heeft de universiteit ons geholpen. Hierom zijn we dus met Jaimy Anneli en Lotte naar een dorp gegaan waar we een week lang kunnen verblijven en daar een aantal projecten kunnen bezoeken. Zo kunnen we op de rijstvelden helpen en kunnen we ook lesgeven op de school daar. Heel erg leuk om te zien en eten kwamen we ook niet tekort, we hebben daar in 3 uur tijd 2x gegeten.
Omdat we nog niet genoeg gegeten hadden, heeft Pak Ouda (contactpersoon internationalisering op de Uni) ons mee uit eten genomen met onze buddy's erbij. Het was een soort van kasteel (Soragan Castle) waar we zijn gaan eten en wat een goed eten. Ik heb in de tijd hier nog niet zo lekker gegeten.
De vrijdag hadden we 's ochtends een meeting op onze stageschool waar we informatie kregen over een project. We gaan namelijk ook een groepje begeleiden die een soort project moeten uitvoeren, wat vergelijkbaar is met het profielwerkstuk op de middelbare school. Daarna hebben we Jaimy rondgeleid op de school.
Die middag zijn we met onze huisgenootjes naar het waterpaleis geweest. Het verhaal hier achter is dat er een sultan was in Yogjakarta die een soort zwembad heeft laten maken met in het midden een toren. Hij ging dan zelf in de toren zitten en nodigden allerlei vrouwen uit die dan mochten gaan zwemmen in het zwembad. Uit al die vrouwen koos hij dan een vrouw uit met wie hij wilde trouwen. Ik vond het persoonlijk wat tegenvallen aangezien iedereen het telkens heeft over het waterpaleis maar het is vrij klein. Wel leuk om te zien maar geen groot spektakel. Helaas hebben we het traditionele dorpje dat erbij hoorden niet gezien wat wel jammer is maar daar kwamen we later pas achter.
Hierna zijn we wat gaan drinken en eten. Hier heb ik gefrituurd ijs geprobeerd. Ik was erg benieuwd hoe dat zou zijn maar het is echt heel erg lekker en een aanrader om ook een keer uit te proberen.
Omdat ik niet uitgepraat raak over eten weer een leuk verhaaltje. `S avonds heeft pak Ouda (pak betekent hier soort vaderfiguur, zo noemen ze docenten of belangrijke personen, ibu is moederfiguur. Zo wordt ik genoemd op stage) ons weer mee uit eten genomen. Dit keer was het eten gewoon normaal maar hij heeft ons meegenomen naar sunset resto. Helaas waren we er pas na zonsondergang maar het restaurant bevond zich boven aan een berg met uitzicht over Yogyakarta en het was prachtig om te zien.
Daarna hebben we weer afscheid genomen van Jaimy en Anneli. Jaimy gaat nog even door naar Hong Kong om daar te "werken".
De zaterdag heb ik heel hard gewerkt om bruin te worden in de zon dus ik heb de halve dag aan het zwembad gelegen.
Die avond zijn we uit geweest bij Platinum. Dit is een club waar ze redelijk westerse muziek hebben. Het rare was alleen wel dat wij als Bules de enige waren die aan het dansen waren. De Indonesische mensen zaten vrijwel allemaal aan de bar wat te drinken.
Vandaag heb ik even alles op een rijtje gezet over schooldingen, stage en de projecten. Dus ondanks dat het voelt alsof ik niet veel heb gedaan is het wel fijn om dat weer even helder te hebben voor mezelf.