een korte update

Deze week was een vrij bewogen week. Op het begin van de week zijn we erg druk geweest met het regelen van vanalles en nog wat en het weekend hebben we gebruikt om bij te komen op Karimunjawa.

De dinsdag was een vrij rustige daar waarbij we een college hadden over cultuur shock en heimwee. Deze les was erg interessant omdat de docent cultuurverschillen vertelde uit het Aziatische perspectief. Zo is hij ooit naar Amerika geweest waarbij hij het zo raar vond dat ze overal vorken hadden, want vlees kun je toch gewoon met je handen eten?! En het water uit de kraan kun je daar drinken en is dus ook gratis in een restaurant! Marisa, Lotte en ik zaten achterin en moesten stiekem best wel lachen om de verhalen. Helaas was het volgende onderwerp heimwee en omdat ik al niet een al te beste dag had maakte dat mijn humeur ook niet heel veel beter dus ik ben in de middag maar even naar bed gegaan om mijn rust te pakken en toen pas merkte ik hoe moe ik eigenlijk was van alle indrukken en het slechte slaapritme.

De woensdag zouden we eigenlijk de hele dag stage hebben maar omdat de planning was om weer te gaan observeren en die planning voor de komende tijd niet zou gaan veranderen, hebben we een gesprek aangevraagd met de directrice. We zijn namelijk al bevoegd om alleen voor een klas te staan dus om 2 maanden lang te observeren is killing voor ons. Gelukkig was de directrice heel begripvol en uiteindelijk zijn we er over eens gekomen om alleen we woensdagochtend en de donderdagmiddag te komen. We gaan dus iets minder stage lopen maar de momenten dat we er zijn kunnen we veel lesgeven en is er beter overleg met de docenten. Daarnaast mogen we op een lokale school Engels les gaan geven zodat we ook zien hoe het er op een lokale school aan toe gaat.
Om toch genoeg uren te maken om aan onze studiepunten te komen gaan we 1 vak extra volgen aan de universiteit. Dat vak zal creative writing zijn waarbij je een semester lang aan de gang gaat om een verhaal te schrijven.

Naast alleen geregel over onze uren, heeft een docent ons meegenomen naar het nieuwe adres van de school. Volgend jaar gaat de school uitbreiden dus verhuizen ze. Omdat de overheid internationale scholen wil promoten, hebben ze een gigantisch veld gekregen waar ze een voetbalveld, renbaan, hockeyvelden, een zwembad, een tuin en een vijver hebben. Marisa en ik hebben onze ogen uitgekeken, wat zoiets is in Nederland ook niet normaal.

De donderdag heb ik het met een docent gehad over de invloed van de overheid op scholen. Normale scholen zijn hier gratis zodat iedereen naar school kan, alleen private scholen zijn wat duurder om naar toe te gaan. Ondanks dat is elke school in Indonesië verplicht elke maandagochtend de Indonesische vlag te hijsen en daarbij het volkslied te zingen. Daarnaast heeft elk lokaal een beeld van een vogel boven het bord hangen met daaronder een foto van een president en een foto van nog iemand waarvan ik geen idee heb wie het is.

Ons katje Jaggy doet het erg goed, ze voelt zich al erg thuis en begint er ook al iets minder uitgehongerd uit te zien. Over huisdieren gesproken, het viel Marisa en mij op dat er bijna geen straathonden zijn in Yogjakarta. We kwamen erachter dat honden hier gezien worden als het afvoerputje. Daarnaast is er een groep mensen die straathonden vangen en opeten dus toen we dat hoorden waren we nogal geshockt.

Aankomend weekend ga ik naar Karimunjawa voor 3 dagen. Dat is een kleine eilandengroep waarbij veel word gesnorkeld en je schildpadden kunt spotten dus ik heb er erg veel zin in maar daar volgende week meer over.